Επειδή, «μια φάρσα είναι η ζωή, πολύ καλά στημένη» και έφθασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων, αδράξτε τις "λειψές" μέρες, πετάξτε από πάνω και από μέσα σας ότι σας βαραίνει, χαλαρώστε, «σφυρίξτε χαρούμενα, και δείτε τη φωτεινή πλευρά της».
Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους, έρρωσθε και, ει δυνατόν αγαλλιάσθε…
«Το ακόλουθο διήγημα είναι προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».
Η γνωστή σε όλους φράση «δύο μέτρα και δύο σταθμά» που αφορά τη χρήση διαφορετικών κριτηρίων για την εξέταση και αντιμετώπιση παρόμοιων υποθέσεων και χρησιμοποιείται για να αποδώσει τη μεροληπτική και άδικη στάση που παραβιάζει βασικές αρχές των ανθρώπινων δικαιωμάτων, θεωρείται ότι είναι απόδοση στα ελληνικά της γαλλικής φράσης “deux poids et deux mesures”.
Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες που έφτασαν στα χέρια μας από μια παλαιά περγαμηνή, γραμμένη στα Λατινικά, η φράση εμφανίζεται για πρώτη φορά γύρω στο 50 π.Χ., σε ένα μικρό χωριό της Γαλατίας, το Γκορντονίς, ακριβώς την ίδια χρονική περίοδο που διαδραματίζονται και οι περιπέτειες και τα κατορθώματα του γνωστού ήρωα Αστερίξ, από το ανυπότακτο χωριό της Αρμορικής, όταν δηλαδή όλη η Γαλατία είχε πέσει στα χέρια των Ρωμαίων.
Φαίνεται λοιπόν, με βάση την ιστορία που μας έσωσε η περγαμηνή, πως τον καιρό εκείνο, και συγκεκριμένα μια ηλιόλουστη μέρα του 2ου δεκαημέρου του μηνός Juno, λίγο πριν το θερινό ηλιοστάσιο, ο ήρωάς μας, ο Καλοπελεκητίξ των Ενωσίξ, περνώντας από την γειτονιά των Πολιτίξ, διάβασε σε μια εγχάρακτη λίθινη πλάκα ότι ο Ρωμαίος Φούρμπιους Άρχιους, διοικητής της φρουράς του Γκορντονίς, θα έβαζε προκαταβολή φόρου σε όλους τους κατοίκους της πόλης και μάλιστα με την είσπραξη να γίνεται στα σχολεία της…
Επέστρεψε λοιπόν γρήγορα στη δική του γειτονιά είπε τα νέα στους Ενωσίξ, κι εκείνοι με τη σειρά τους αποφάσισαν να χαράξουν και αυτοί μια πλάκα που θα ενημερώνει τους κατοίκους και τους περαστικούς για τις προθέσεις του Ρωμαίου διοικητή.
Την ώρα όμως που χάρασσαν το κείμενο στην λίθινη πλάκα, έτυχε από την περιοχή να περνά o Φούρμπιους Άρχιους, ο οποίος σταμάτησε, και ρώτησε τον Καλοπελεκητίξ:
«Δικό σου είναι το κείμενο;»«Όχι!», απάντησε ο Καλοπελεκητίξ.«Που το βρήκες;», ρώτησε ο Άρχιους.«Στην γειτονιά των Πολιτίξ», απάντησε ο Καλοπελεκητίξ.
Τότε ο Φούρμπιους Άρχιους δάκρυσε και ύστερα ξεσπώντας σε αναφιλητά είπε ότι το κείμενο αυτό δεν ήταν αληθινό και ότι τον έθιγε και τον αδικούσε, γιατί αυτός ποτέ δεν θα επέβαλε προκαταβολή φόρου, ποτέ δεν θα έπαιρνε τέτοια μέτρα! Οι εργάτες τον λυπήθηκαν, τον καθησύχασαν, του είπαν ότι θα εξετάσουν το ζήτημα, και εάν έτσι είχαν τα πράγματα, θα κατέστρεφαν την πλάκα.
Πράγματι, όταν ο διοικητής Φούρμπιους Άρχιους με την φρουρά του έφυγαν, ο Καλοπελεκητίξ και οι εργάτες εξέθεσαν το περιστατικό στους υπόλοιπους Ενωσίξ, και αυτοί, ως δίκαιοι που ήταν, εισάγοντας για πρώτη φορά το τεκμήριο της αθωότητας, που καθιερώθηκε μετά τη Γαλλική Επανάσταση στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789, στο άρθρο 9., ότι δηλαδή, η αμφιβολία είναι πάντοτε υπέρ του κατηγορουμένου, ομόφωνα αποφάσισαν να καταστρέψουν τη λίθινη πλάκα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, και, παρότι τελικά επεβλήθη η προκαταβολή φόρου, ο Φούρμπιους Άρχιους για να κάμψει την αντίσταση των Ενωσίξ που διαρκώς του έβαζαν εμπόδια και κατήγγειλαν την κακοδιαχείρισή του, σκέφτηκε και έφτιαξε μεγάλες κατασκευές με χαραγμένα κείμενα που κατασυκοφαντούσαν τους Ενωσίξ, φρόντισε μάλιστα και τις τοποθέτησε στις πύλες εισόδου της πόλης. Εκτός αυτού, έφτιαξε και αντίγραφα της κατασκευής σε μικρές πλάκες που τις διένειμε στους ανυποψίαστους και μη ενημερωμένους κατοίκους της πόλης.
Διαμαρτυρόμενοι τότε οι Ενωσίξ συγκεντρώθηκαν έξω από το διοικητήριο και ζήτησαν από τον διοικητή την καταστροφή των ψευδών και συκοφαντικών εναντίον τους ειδήσεων, καθώς και την ανάκληση όλων των εγχάρακτων πλακών. Αλλά ο Φούρμπιους Άρχιους δεν ανακάλεσε, και ικανοποιημένος με την εξέλιξη αυτή, προσωρινά, απολάμβανε αλαζονικά, από θέση ισχύος, την κατάφωρη αδικία και την άφρονα ευτραπελία.
Όλοι όμως που πλέον γνώριζαν ή που πληροφορήθηκαν την αλήθεια, για πρώτη φορά, σύμφωνα πάντα με την περγαμηνή, αναφέρθηκαν στα «2 μέτρα και 2 σταθμά» της συμπεριφοράς του φαύλου Φούρμπιους Άρχιους, όπως επίσης για πρώτη φορά άρχισαν να ομιλούν μια παράξενη γλώσσα, που αργότερα εξελίχθηκε στα λεγόμενα "Γαλλικά"!
Δυστυχώς η περγαμηνή δεν διέσωσε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έκβαση της ενδιαφέρουσας αυτής ιστορίας, εκτός από μια πρόταση, γραμμένη στην Ελληνικήν γλώσσαν: <ὥσπερ ή παροιμία "οὐκέτι γιγνώσκουσιν Ἀθηναῖοι Μεγαρῆας!"> Και για όσους χρειάζονται μετάφραση: <όπως ακριβώς η παροιμία "οι Αθηναίοι δεν θέλουν πια να τους ξέρουν τους Μεγαρείς!">
Σατουρνάλια 2020
Υστερόγραφο: Ευχαριστούμε την Jeanne για την απόδοση του κειμένου και την Google για τις φωτογραφίες. Ο τίτλος είναι παράφραση της έκφρασης "Μα πόσα Ελληνικά, πχιά!" διαφημιστικής καμπάνιας στην τηλεόραση γνωστού προϊόντος...
